ΤΙΜΕ ΙΝ ΑΤΗΕΝS            

 



 

 


GREEKS 
IN AUSTRALIA

Explore the Map above

 


 





Αναμνήσεις από τα πρώτα χρόνια της μετανάστευσης
Βασίλης Καλαντζής



 

Στη δεκαετία του ’50 δούλευα σ’ ένα χωριό στα railways με ένα άλλο παλικάρι Έλληνα.

Μια Παρασκευή βράδυ, μας ήρθε ένας λεβέντης, Έλληνας και αυτός, όμορφος, ψηλός, μέχρι εκεί πάνω, να πιάσει δουλειά. Πρώτα φάγαμε και μετά ξαπλώσαμε επάνω στις καινούργιες τραβέρσες να συζητήσουμε με τον νεοφερμένο. 

Μας είπε πως ήρθε από το Σύδνεϊ, ήταν άνεργος καιρό, παλάβωσε να τεμπελιάζει, δανείστηκε λεφτά με κάποιον άλλον και πήγαν στο Queensland να δουλέψουν στο ζαχαροκάλαμο, εκεί έχουν δουλειές, τους είπαν, πληρώνουν καλά. Το αποφάσισαν, αλλά ήταν λίγο αργά, το ζαχαροκάλαμο είχε σχεδόν τελειώσει. Δούλεψαν λίγον καιρό και μετά πάλι άνεργοι.

Δεν ήθελαν να πάνε πίσω στο Σύδνεϊ, χρώσταγαν λεφτά.

-Αλλά, πρόσθεσε, εκεί πάνω ο κόσμος είναι όλος τρελός, και ο φίλος μου πιο τρελός από όλους, δε θέλω να ξαναπάω. Ήρθε στη Μελβούρνη και εκεί στη Lonsdale street τον πλησίασε κάποιος που έκανε και τον διερμηνέα, και του είπε πως ζητάνε στα  railways εργάτες για έξω, αλλά για να τον πάει στα γραφεία και να του συμπληρώσει τη φόρμα ήθελε δέκα λίρες, πράγμα που έκανε και νάτα μας.

-Πόσα παίρνετε εδώ ρε παιδιά, μας ρώτησε. -Έξι λίρες, του είπαμε, και εγώ στο ζαχαροκάλαμο έπαιρνα 30-40 μας είπε. -Εσείς εδώ, παίρνετε πενταροδεκάρες. Φουκαράδες!

Ήταν καλοκαίρι καιρός και όπως  είμαστε ξαπλωμένοι, τα κουνούπια ήσαν σωστό μαρτύριο.   

-Πάμε μέσα, του είπαμε, μας ακολούθησε, ανεβήκαμε στο βαγόνι.

Πετάει τη βαλίτσα πάνω στο κρεβάτι με το αχυρένιο στρώμα και βγαίνει έξω. Και ξαναξάπλωσε πάνω στις τραβέρσες. -Δεν είναι καλά το παιδί, είπα στον δικό μου. -Το βλέπω, μου απάντησε. Την άλλη μέρα τον είχαν κατακρεουργήσει τα κουνούπια.

Σαββατόβραδο πάλι ξαπλωμένοι έξω, μας είπε να του δανείσουμε λεφτά, να πάει στην Τασμάνια που γίνονται μεγάλα έργα. -Για πόσα λεφτά μιλάς, τον ρώτησα. -Καμιά  εκατοστή λίρες, πιστεύω θα με φτάνουν, μου απάντησε.

-Δηλαδή ψιλοπράγματα, του είπα. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν. Ανεβήκαμε στο βαγόνι, αυτός πέταξε τη βαλίτσα του κάτω, και ξάπλωσε όπως ήταν στο κρεβάτι.

Σε λίγο άρχισε να μουγκρίζει, τον πλησίασα και τον ρώτησα, αν είναι καλά. Πετάχτηκε απάνω και χωρίς να απαντήσει πήρε τη βαλίτσα του και χάθηκε μέσα στη νύχτα. Που να πήγε; Τότε πολλά παιδιά είχαν τρελαθεί από μεγάλη απελπισία. Που να πήγε;;  Τι ν’ απόγινε;;

 

Βασίλης Καλαντζής

Reproduced with the permission 
O Logos December 2007/20thEdition


v


 

 


 

 
 
   
Disclaimer
While every effort has been made by ANAGNOSTIS to ensure that the information on this website is up to date and accurate, ANAGNOSTIS  does not give any guarantees, undertakings or warranties in relation to the accuracy completeness and up to date status of the above information.
ANAGNOSTIS will not be liable for any loss or damage suffered by any person arising out of the reliance of any information on this Website

.Disclaimer for content on linked sites
ANAGNOSTIS accepts no responsibility or liability for the content available at the sites linked from this Website.
Το περιοδικό δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο άρθρων των συνεργατών.

Anagnostis  P.O.Box 25 Forest Hill 3131 Victoria Australia
 enquiry@anagnostis.info