ΔΕΥΤΕΡΗ
ΠΑΤΡΙΔΑ
Πόσα
μας
εδίδαξες,
δεύτερη
πατρίδα.
Πόσα δε
μας
χάρισες,
καινούργια
μας
ελπίδα.
Είσαι η
δεύτερη
παρτίδα
μας,
και σε
εκτιμούμε.
Για το ό,τι
μας
επρόσφερες,
πολύ σε
ευχαριστούμε.
Σαν τα
άστεγα
παιδιά,
που
μένουνε
στους
δρόμους,
έτσι κι' οι
μετανάστες
φτάσανε,
με τα
σακίδια
στους
ώμους.
Μετανάστες
φοβισμένοι,
από
πατρίδες
μακρινές.
Κι' όμως
εσύ τους
μάζεψες,
και
γλύκανες
πληγές.
Τους
έδωσες
ψωμί,
τους
έδωσες
γωνίτσα,
τους
έκανες
και
ξέχασαν,
που ήρθαν
με μια
βαλίτσα.
Μας
δίδαξες
πολλά,
σου
διδάξαμε
πολλά.
Γίναμε
όλοι ένα,
νέρο,κι'
αλεύρι
ζυμωμένα.
Αν σε
κατηγόρησε,
της
ξενιτίας
η μάχη,
δε μας
υποχρέωσες,
ήρθαμε
μονάχοι.
Μόνοι τ'
αποφασίσαμε,
και
ξενητευτήκαμε.
Κι' απ' την
απόφαση
αυτή,
δε
ζημιωθήκαμε.
Αν και
αφήσαμε
ψυχές,
πίσω και
πονούμε,
μα κι' απ'εδώ
αν
φύγουμε,
θα σ'
αναζητούμε.
Ευλογημένη
δεύτερη
πατρίδα,
όμορφη
Αυστραλία.
Σαν και
εσένα
πουθενά,
δεν έχει
άλλη
καμία.
Αυστραλία
είσαι
πανέμορφη
χώρα.
Μαγεμένοι
απ' την
ομορφιά
σου τώρα,
έχεις
γίνει η
πατρίδα
μας,
η ζωή και η
ελπίδα
μας.
ΑΝΔΡΙΑΝΑ
ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ.
|
BLESSED
COUNTRY
From different countries,
Immigrants in ships,
Holding their bundles,
Like the homeless kids.
They came to Australia.
From a far away land.
With lots of dreams
And no money to spend.
Australia
You took them in your arms,
You gave love at any case.
You make them forget,
They came with just a suitcase.
You gave us love,
You gave us hope.
You gave us a country,
You gave us a home.
Beautiful new country,
We appreciate,
Of what you gave us,
And what we take.
You taught us a lot,
We taught you a lot.
We all became one,
Like sultanas in a bun.
Thank you for everything
You did for us.
Second mother country,
Thank you for having us.
Australia blessed country.
I want to kiss you.
I don't want to leave you,
Because I'll miss you.
Loving country like you,
I'll never find.
Beautiful Australia,
You've been so kind.
I will never find,
A loving country iike you,
Beautiful Australia,
I Love You.
ANDRIANA KARAMHTROS.
|
dd
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!
Στης
Μελβούρνης
τα
δρομάκια,
περπατώ,ονειροπολώ.
Τραγούδι
γράφω με
στιχάκια,
και
στεφάνι
της φορώ.
Στης
Μελβούρνης
το
κατώφλι,
στέκω και
την πόρτα
της χτυπώ.
Άνοιξε
κύρα μ' και
δέξου,
ξενιτεμένο
και φτωχό.
Την
πόρτα της
ανοίγει,
διάπλατα
να με
δεχτεί.
Από που
έρχεσαι
παιδί μου;
Είσαι από
άλλή γη;
Με
κοιτάζει
με
συμπόνια,
και 'γω
τρέμω το
φτωχό.
Μια
γωνίτσα
της
γυρεύω,
να μείνω
να
ξεκουραστώ.
Έρχομαι
από
μακριά,
κι' 'εχω
πατρίδα
άλλη.
Πόνο έχω
στην
καρδιά,
και
μοναξιά
μεγάλη.
Διάπλατα
χαμογελάει,
και στην
πλάτη με
χτυπάει.
Μια γωνιά
σε μένα
δίνει,
κι' ένιωσα
τρανή
γαλήνη.
Στης
Μελβούρνης
τα
σοκάκια,
περπάτω,
ονειροπόλω.
Τραγούδι
πλέκω με
στιχάκια,
και την
ευχαριστώ!!!!!!!.
ΑΝΔΡΙΑΝΑ
ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ. |