Παρά τις μακροχρόνιες και επανειλημμένες εκκλήσεις προς το Υπουργείο Πολιτισμού, το μοναδικό Θεατρικό Μουσείο της χώρας που γέννησε το Θέατρο, κλείνει. Η ιδέα του θεατρικού Μουσείου που ξεκίνησε το 1938 από τον Γιάννη Σιδέρη, άντεξε τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, την Δικτατορία, και εδραιώθηκε το 1976 την εποχή της μεταπολίτευσης, εκπνέει την εποχή του ΔΝΤ, την εποχή της απόλυτης εκποίησης όχι μόνο των οικονομικών αξιών, αλλά κυρίως της εθνικής και πολιτισμικής απαξίωσης. Ως υπόδουλοι διαχειριστές οι κρατικοί λειτουργοί εκποιούν την πολιτισμική μας ταυτότητα. Είναι μοιραίο η μοναδική θεατρική κιβωτός του τόπου να κλείνει την εποχή που κυβερνάει τη χώρα ο εγγονός του ιδρυτή του Εθνικού Θεάτρου (Γεώργιος Παπανδρέου) και που υπουργός Πολιτισμού είναι ο εγγονός του ιδρυτή του Μουσείου Μπενάκη (Αντώνης Μπενάκης).
Το Θεατρικό Μουσείο δεν αποτελεί ένα μεγάλο φορέα που απαιτεί υψηλές επιδοτήσεις και μεγάλα κονδύλια. Με 3 αιώνων θεατρικό μουσειακό υλικό εκτεθειμένο στο υγρό και ακατάλληλο υπόγειο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου της Αθήνας και χιλιάδες τόμους θεατρικών βιβλίων στοιβαγμένων σε μισθωμένο οίκημα στα Πατήσια, προσπαθούσε να επιβιώσει κάτω από την αναλγησία και την αδιαφορία της «πολιτισμικής» πολιτικής που στόχευε στην προβολή του πολιτισμού μας, υπό το πρίσμα μιας εμπορικής ιλουστρασιόν εκδοχής, ακριβών διεθνών διαγωνισμών και διοργανώσεων, τα υπέρογκα έξοδα των οποίων είχαν από καιρό οδηγήσει στην χρεοκοπία πολλούς σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς. Η νέα οικονομική κατάσταση απλώς ολοκλήρωσε την διαδρομή ενός τέλματος που χρόνια τώρα φαινόταν ως η κατάληξη μιας αλόγιστης και ανύπαρκτης εθνικής πολιτισμικής πολιτικής. Το Θεατρικό Μουσείο αποτελεί το μοναδικό στο είδος του Μουσείο όχι μόνο στην χώρα, αλλά και γενικότερα στην περιοχή των Βαλκανίων. Τροφοδοτεί ερευνητές από όλο τον κόσμο και συνεργάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών και Πολιτισμού ως διεθνής κόμβος θεατρικών πληροφοριών. Αποτελεί το μεγαλύτερο θεατρικό αρχείο και , απολύτως απαραίτητο για την μελέτη, έρευνα καλλιτεχνική παραγωγή των παραστατικών τεχνών γενικότερα. Το υπουργείο αδυνατεί να επιδοτήσει ένα φορέα που απασχολεί μόνον 14 υπαλλήλους (οι οποίοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας) που προσπαθούν να διαχειριστούν 3 αιώνων θεατρικό υλικό το οποίο κινδυνεύει να πεταχτεί στα σκουπίδια. Αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή που διακυβεύεται η οικονομική εξαθλίωση, η εθνική μας αυθυπαρξία, η κοινωνική πρόνοια, η παι-δεία, η πολιτισμική μας εξαφάνιση μπορεί να φαντάζει ως το «μικρότερο» από τα μύρια δεινά. Όμως αυτό που πάντα μπορούσαμε να αντιτάξουμε στα μεγάλα οικονομικά λόμπυ που διαχειρίζονταν την τύχη μας, ήταν η μοναδική «βαριά» βιομηχανία που έχουμε:-ο-Πολιτισμός-μας.
Διαμαρτυρόμαστε για την οικονομική και πολιτισμική εξαθλίωση που βιώνουμε και ζητούμε συμπαράσταση σε αυτό τον άνισο αγώνα.

http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_

Why such indifference?

Museum and Theatre for the study of the Greek/Hellenic Theatre.

Inspite of the chronic and repeatted appeals to the Ministry of Culture, the only Theatre Museum of the country which gave birth to the Theatre, is closing down. The idea of the Theatre Museum which began in 1938 by Yiannis Sideris, endured the 2o World War, the Dictatorship and consolidated its position in 1976, during the political changeover, runs out during the period of the International Monetary Fund, the period of the total sellint out not only of the economic values, but mainly of the national and cultural disdain.

As subjugated administrators the public functionaries sell our cultural identity. It is fateful for our only theatrical ark to be closing during the period that the country is being ruled by a grandson of the founder of the National Theatre (George Papandreou) and the minister of culture to be the grandson of the founder of the Benakis Museum (Anthony Benakis).

The Theatre Museum does not contribute a great carrier which demands high subsidies and large funds. With three (3) centuries of theatrical museum material, exposed in the dump and unsuitable basement of the cultural centre of the Municipality of Athens and thousands of volumes of theatrical books, heaped up in a rented dwelling at Patisia, was trying to survive under the cruelty and the indifference of the “cultural” policy which was aiming at the promotion of our civilisation, under the prism of an interpretation of commercial illustration of expensive international contests and organisations, the huge expenses of which had for a long time led to the bankruptcy of many important cultural conveys. The new economic situation simply completed the course of the stagnation, which, for many years now seemed as the end result of an illogical and non-existent national cultural policy. The Theatre Museum is the only one of its kind Museum not only in our country, but generally in the area of the Balkans. It provides material to researchers from all over the world and cooperates with the Ministry of External Affairs and Culture as an internationaljunction of theatrical information. It constitutes the greatest theatrical archive, absolutely essential for study, research and theatrical production of representative works generally. The ministry is unable to subsidise a conveyor which employs 14 people (who are found to be in a kind of uncertainty workwise), who try to manage theatrical material accumulated for three centuries and which is in danger of being thrown in the rubbish heap.

This very crucial historic moment, where flactuates the economic misery (wretchedness), our natural self existence, the social security, our education system, our cultural extinction, perhaps may seem as the “smallest) of our myriad of hardships.

However, what we could provide as our defence in the big economic lobies, which manage our fate, was our only “heavy” industry, which we have and this is our Culture.

We are protesting for our economic and cultural wretchedness, in which we live and seek understanding and solidarity in this unequal struggle.

Γιατί φτάσαμε εδώ;

Για τον Εθνικό μας ποιητή, Διονύσιο Σολωμό, Γλώσσα και Πατρίδα ήταν ένα και το αυτό. Να γιατί κι εμείς, μια χούχτα Έλληνες της Μελβούρνης, αρχίσαμε έναν αγώνα για την προώθηση/διάδοση της Ελληνικής γλώσσας, της γλώσσας που έγινε ο θεμέλιος λίθος για την οικοδόμηση των περισσότερων ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνο. Μια γλώσσα που παρουσιάζει αξιοσημείωτη διαχρονικότητα, καθώς κατόρθωσε να επιβιώσει επί σαράντα περίπου αιώνες, και η οποία, σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό, μιλιέται, υπό κάποια μορφή, για περισσότερα από σαράντα χιλιάδες χρόνια, και για την οποία οι μεγαλύτεροι διανοητές του πλανήτη έγραψαν και είπαν τα πιο ωραία εγκώμια και λόγια.

Αυτή την γλώσσα την κατακρεουργούμε, την εξευτελίζουμε, την υποβαθμίζουμε. Ποιοί; Ποιοί άλλοι εκτός από εμάς τους ίδιους;  Γιατί; Γιατί, δυστυχώς, είμαστε απαίδευτοι, είμαστε αγροίκοι. Ναι, είμαστε αγροίκοι και απαίδευτοι, κι αυτός είναι ένας λόγος που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και  καταντήσαμε σ’ αυτά τα χάλια. Και αν δεν συνέλθουμε εγκαίρως, αλοίμονό μας!

Εμείς κληρονομήσαμε, ίσως τον πλουσιότερο πολιτισμό, την πλουσιότερη φιλοσοφία στον κόσμο. Την ωραιότερη κουλτούρα. Τί φταίει; Τί έφταιξε; Ταπεινή μου γνώμη: η έλλειψη παιδείας. Η έλλειψη αγωγής. Η μαγκιά μας! Η αλαζονεία μας! Ο ζαμαφουτισμός μας. Όλα τα ξέρουμε, στην ουσία τίποτε δεν ξέρουμε!

Όσο δε για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, που τόσο βάρβαρα απέσπασε ο Elgin, απ’ τον Παρθενώνα, το μόνο που ακούμε  κατά διαστήματα, είναι κάποιες διπλωματικές νύξεις και τίποτε άλλο. Η επιστροφή των Γλυπτών είναι θέμα εθνικής αξιοπρέπειας και θα πρέπει, όχι μόνο να απαιτήσουμε  την επιστροφή τους σ’ όλα τα διεθνή φόρα, αλλά να ζητήσουμε και αποζημίωση για την παράνομη εκμετάλλευσή τους από την Αγγλία, για περισσότερα από διακόσια χρόνια. Μια παρανομία που καταδίκασε και ο λαός της Μεγάλης Βρετανίας, όταν πριν από μερικά χρόνια ψήφισε υπέρ της επιστροφής τους.

Στο παρελθόν ζητήσαμε την σύγκλιση διεθνούς συνεδρίου, με δικά μας έξοδα, για να συντονιστούν οι προσπάθειές μας. Δυστυχώς ακόμα περιμένουμε απάντηση!!!

Κι ας πούμε και δυο λόγια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με την αναβίωση τους το 1896, έγινε ένα βήμα προς τα εμπρός. Δεν κατορθώσαμε όμως να εξανθρωπίσουμε και να εξυψώσουμε την Αθλητική Άμιλλα. Απεναντίας τους εμποροποιήσαμε και τους αφήσαμε στα χέρια ή μάλλον στη διάθεση ορισμένων κρατών να τους διοργανώνουν. Αλήθεια, πόσα κράτη είναι σε οικονομική θέση να αναλάβουν την διοργάνωση τους; Αυτά τα κράτη είναι λίγα. Η διοργάνωση απαιτεί δαπάνη πολλών εκατομμυριων/δισεκατομμυ-ρίων Ευρώ/Δολαρίων. Έτσι, με θεμιτά ή και αθέμιτα μέσα, με ανήθικους τρόπους αδικούμε περισσότερα από 130 κράτη. Να, λοιπόν, γιατί επιβάλλεται η διοργάνωσή τους να γίνεται σ’ ένα κράτος. Και ποιο θα πρέπει να είναι αυτό το κράτος; Ποιο άλλο από την Ελλάδα, τον χώρο όπου γεννήθηκαν και μεγαλούργησαν, όχι μόνο οι Ολυμιακοί, αλλά και γενικά η Αθλητική Άμιλλα. Στη διοργάνωσή τους θα πρέπει να συνδράμουν όλα τα κράτη που παίρνουν μέρος στους Αγώνες.

Και τώρα ας περάσουμε σε άλλα θέματα. Έχουμε μια χώρα που έχει υπέροχο κλίμα, αξεπέραστη ομορφιά, χιλιάδες νησιά, αξιόλογα προϊόντα και άλλα. Αυτή η ωραία χώρα, δυστυχώς, δεν κυβερνιέται σωστά. Έχει ελλείψεις σε όλους τους τομείς της διοίκησης. Η γραφειοκρατία δεν λειτουργεί ικανοποιητικά. Υπάρχει έλλειψη αγωγής και παιδείας. Έκανα μια σύντομη έρευνα στην συμπεριφορά των οδηγών. Οι οχτώ στους δέκα δεν επικοινωνούν με τους συναδέλφους τους ή με το κοινό. Αυτό είναι επικίνδυνο και απαράδεκτο, για μια πολιτισμένη χώρα. Όσο δε για την ταχύτητα, δυστυχώς κι εδώ η εικόνα είναι απελπιστική. Κι εδώ δεν υπάρχει αγωγή/παιδεία. Τρέχουν σαν δαιμονισμένοι, χωρίς να λαβαίνουν υπόψη ότι η ταχύτητα σκοτώνει. Να γιατί ο κάθε τέταρτος συνταξιούχος είναι συνταξιούχος αναπηρίας. Γιατί τρέχουν τόσο πολύ; Γιατί δεν τιμωρούνται αυτοί που παρανομούν και γίνονται αίτιοι για τόσα δεινά; Τα οποία δημιουργούν τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα;

Πάμε τώρα στην ηχητική ρύπανση. Γιατί επιτρέπεται από τις αρχές η ηχητική ρύπανση; Γιατί δεν τιμωρούνται αυτοί που απερίσκεπτα την δημιουργούν με τις μοτοσικλέτες και άλλα οχήματα; Γιατί να υποφέρουμε όλοι εμείς και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι και οι γερόντοι; Τί φταίει ένας εργαζόμενος ή ένας γέρος, μια γριά, να τους ξυπνούν κάποιοι ανεγκέφαλοι στις δυο ή τρεις η ώρα τα χαράματα; Γιατί τα σκουπίδια να τα παίρνουν χαράματα και να δημιουργούν προβλήματα στους εργαζόμενους και το κοινό γενικά; Γιατί οδηγούν οι περισσότεροι χωρίς κράνος; Γιατί πολλοί δεν χρησιμοποιούν τη ζώνη ασφαλείας στ’ αυτοκίνητα; Δυστυχώς κι εδώ κυριαρχεί μια ακαταλαβίστικη τάση να τα θεωρούμε ολ’ αυτά ως μη απαραίτητα.  Και όμως είναι απαραίτητα. Είναι απαραίτητο για όλους μας ν’ αποκτήσουμε την απαραίτητη αγωγή στο οδή-γημα και ν’ αποφύγουμε στο μέλλον να έχουμε κάθε τέταρτο συνταξιούχο, συνταξιούχο αναπηρίας.

Επισκεφτήκαμε τον Άγιο Κήρυκο της Ικαρίας και μείναμε στα ‘ΘΕΡΜΑ’, για μια εβδομάδα. Σκεφτήκαμε να νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο για να γνωρίσουμε το νησί. Δυστυχώς, για δυο μέρες οι προσπάθειές μας απέτυχαν. Δεν υπήρχαν ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα στον Κήρυκο.  Όσο δε για τα ‘ΘΕΡΜΑ’ κι εδώ εντοπίσαμε κάποια παράξενα πράγματα: 1. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει συστηματικός έλεγχος στις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις κάποιων δωματίων και διαμερισμάτων. Τί κάνουν οι αρχές; Μήπως περιμένουν να θρηνήσουμε θύματα και κατόπιν να ενεργήσουν;  2. Ο χώρος αυτός είναι υπέροχος, τα δε ιαματικά λουτρά θα πρέπει να γίνουν γνωστά παγκοσμίως. Αυτό όμως δεν γίνεται, απ’ ό,τι διαπιστώσαμε. Ποτέ δεν ακούσαμε έστω και το παραμικρό γι’ αυτά στο εξωτερικό. Τί ρόλο παίζουν οι διπλωματικές μας υπηρεσίες στο εξωτερικό; Τί ρόλο παίζει ο ΕΟΤ (Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού); Πριν μερικά χρόνια γράψαμε στον ΕΟΤ-Σύδνεϋ και προσφέραμε τις στήλες του περιοδικού μας, είτε  για ένα συμβολικό ποσό, ή ακόμα και δωρεάν. Δυστυχώς, δεν καταδέχτηκαν ούτε καν και να απαντήσουν. Ποιός φταίει; 3. Ο χώρος αυτός της Ικαρίας χρειάζεται κάποια ησυχία και ηρεμία γιατί φιλοξενεί γερόντους και ανάπηρους, που οπωσδήποτε έχουν ανάγκη ησυχίας. Η κυκλοφορία οχημάτων θα πρέπει να σταματά γύρω στις 9-30 ή 10-00 μ.μ.. Αν γίνει σωστή δουλειά, τα λουτρά θα λειτουργήσουν όλο τον χρόνο, και όχι μόνο πέντε μήνες, όπως γίνεται σήμερα.

Και κάτι άλλο, που είναι απαραίτητο να το μνηνονεύσουμε. Κανείς δεν μας έδωσε λογαριασμό πώς ξοδεύετε  το κρατικό, ή μάλλον το δημόσιο χρήμα. Πόσα ξοδεύνται από τις διπλωματικές μας αρχές στο εξωτερικό; Μας έδωσε κανείς λογαριασμό; Έχουμε πληροφορηθεί ότι τα έξοδα ενοικίασης μιας κατοικίας, κάποιου γενικού προξένου μας, ανέρχονται στις 152.000 δολάρια το χρόνο. Αν αυτό αληθεύει, είναι εγκληματικό. Επιβάλλεται όπως μας δωθεί μια κατάσταση όλων των εξόδων των πρεσβειών και των προξενείων μας, για να γνωρίζουμε πώς ξοδεύεται το δημόσιο χρήμα και αν γίνονται αδικαιολόγητες δαπάνες, ή σπατάλες.  

Τα ναύλα και οι τιμές των φαγητών και άλλων ειδών διατροφής στα πλοία. Απ’ ό,τι βλέπουμε  και διαπιστώνουμε, ο τομέας αυτός είναι ξέφραγο αμπέλι. Οι τιμές διακίνησης είναι υπέρογκες. Γιατί; Ελέγχονται οι εφοπλιστές ή οι εφοπλιστές επιβάλλουν την απληστία τους στις κυβερνή-σεις της χώρας μας; Ο ελληνικός λαός προδόθηκε και τον καταχρέωσαν, και τον εξευτίλισαν  οι κερδοσκόποι, οι επιτήδειοι, οι αναίσθητοι. Όλοι αυτοί, που βάζουν το ατομικό τους συμφέρον πάνω απ’ το συμφέρον του λαού. Όλοι αυτοί θα πρέπει να προσαχτούν ενώπιον της Δικαιοσύνης, και ανάλογα με το έγκλημά τους, να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Αυτό απαιτεί ο λαός μας, για να μπορέσει να βρει και πάλι τον προσανατολισμό του. Χωρίς παραδειγματική τιμωρία δεν πρόκειται να πάμε μπροστά.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα, σύμφωνα με τον Χρήστο Γιάνναρα – περιοδικό «Μανιφέστο» - Πολιτική / Πολιτισμός, Μάιος 2011, δεν οφείλεται (ως συνήθως και κατ’ αποκλειστικότητα) στις ξένες δυνάμεις, στους κουτόφραγκους που φθονούν την τσαχπινιά μας και ζηλεύουν το σκορπωχώρι μας στις μυστικές υπηρεσίες που επιβουλεύονται την περήφανη πολιτική μας. Το έγκλημα το διαπράξαμε μόνοι μας και χωρίς κανένα Μνημόνιο πάνω από τις κεφαλές μας. Επιτέλους ας αντιληφθούμε ότι το μείζον πρόβλημα δεν είναι η διαλυμένη μας οικονομία, είναι ο εκφυλισμός μας. Η άρνηση της ίδιας της ταυτότητάς μας και η υποκατάστασή της από μια δανειοδίαιτη ορφάνια... Το Μνημόνιο, όπως και να το δούμε, είναι μια σύμβαση υποτέλειας. Επίσημα, μπροστά στη διεθνή κοινότητα, ομολογούμε ότι η χώρα μας όχι απλώς έχει απολέσει μέρος της ανεξαρτησίας της, αλλά την έχει εκχωρήσει, με τη βούλα της και σε τιμή ευκαιρίας, στους τοκογλύφους πιστωτές της.

Ποιός ή ποιοί δημιούργησαν το χρέος; Σε ποιούς χρωστάμε; Ο λαός μας δεν ζήτησε δανεικά, γιατί όμως βρέθηκε καταχρεωμένος και γιατί καλείται σήμερα να επομιστεί τα οικονομικά και κοινωνικά εγκλήματα των κερδοσκόπων, των νταβατζήδων, των εκμεταλευτών; Μας δίνανε και συνεχίζουν να μας δίνουν επιδοτήσεις. Λίγοι όμως γνώριζαν και γνωρίζουν ότι οι επιδοτήσεις ήταν μια μέθοδος αποπροσανατολισμού. Μας δίνανε και μας δίνουν δάνεια – και αυτό πάει πίσω στα 1822 – για ν’αγοράζουμε τα παλιοσίδερά τους. Πότε θα ξυπνήσουμε κι εμείς; Αυτή ήταν και είναι μια μέθοδος που οδήγησε τον Έλληνα στο άγνωστο. Το Κοινοβούλιο απεδείχτει σκάρτο, ανίκανο να υπηρετήσει τον λαό. Έγινε το άντρο ληστών και κακοποιών. Βέβαια υπάρχουν και άνθρωποι με συνείδηση και εντιμότητα. Αυτοί όμως είναι λίγοι και τους  βάζουν στο περιθώριο οι επιτήδειοι. Επομένως, είναι ανάγκη να καταργηθεί και να συγκληθεί η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Ο παπα-Ηλίας, στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, 17 του Ιούλη 2011, μεταξύ άλλων γράφει: «δεν με ρώτησε κανένας, πριν τις εκλογές, αν συμφωνώ να πάρουμε δάνειο, να κάνουμε μνημόνιο». Φωνάζει δυνατά, καθισμένος στην πεζούλα κάτω από το πλατάνι, δίπλα στο εκκλησάκι, «Να ζητήσουμε τις γερμανικές αποζημιώσεις.  Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε. Καλάβρυτα, Δίστομο... Και με το χέρι της Αγγλίας, Εμφύλιος...» Επιμένει ότι σήμερα γίνεται οικονομικός πόλεμος και ψιλοτραγουδά, «θέλουμε ελεύθερη κι εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά».

Λέει και ξαναλέει ότι δεν ανήκει σε κόμματα και ότι «αυτό που χρειάζεται είναι μια συνέχεια του ΕΑΜ. Φτιάχνεται ήδη το Εθνικό Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Μέτωπο». Αρχίζει ν’ απαγγέλλει απ’ εδώ τον όρκο του ΕΛΑΣ: «Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ...».

Χαίρομαι ιδιαίτερα που και σήμερα έχουμε Έλληνες με αξιοπρέπεια και υψηλή ηθική υπόσταση. Ε, αυτοί οι Έλληνες, όπου κι αν ανήκουν πολιτικά, μπορούν να σώσουν την Ελλάδα και θα την σώσουν. Όχι αυτοί που αδιάντροπα βάζουνε πάνω απ’ όλα το ατομικό τους συμφέρον – τον εαυτούλη τους. Το τομάρι τους. Αυτοί δεν είναι Έλληνες, δεν ήταν ποτέ Έλληνες.

Χρειαζόμαστε ανθρώπους με υψηλό ηθικό φρόνημα, που να αναλάβουν να κάνουν τις απαραίτητες κοινωνικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε βάθος. Ανθρώπους που να αναλάβουν να τιμωρήσουν παραδειγματικά αυτούς που είναι οι αίτιοι αυτής της θλιβερής κατάστασης, και που έβλαψαν ίσως ανεπανόρθωτα, την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο του λαού μας.

Αλήθεια, σε ποιους χρωστάμε; Διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε και νόημα δεν βγάζουμε. Όλοι χρωστάμε! Σε ποιους όμως; Ολόκληρη Αμερική βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Χρωστά περισσότερα από 14 τρισεκατομμύρια δολάρια. Σε ποιους; Εμείς, μας λένε , χρωστάμε περίπου 400 δις. Οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι και πρόσφατα μπαίνουν στο χορό και η Γαλλία, η Αγγλία, και σύντομα θα’ κούσουμε και για τη Γερμανία. Η οποία χρωστά 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Με άλλα λόγια, όλοι χρωστάμε...! Σε ποιους  χρωστάμε; Αυτό δεν μας το λένε οι κυβερνήσεις μας. Γιατί; Τί γίνεται! Μήπως είμαστε όλοι θύματα κάποιας βαρβαρότητας, κάποιας συνωμοσίας, κάποιων ειδικά εκπαιδευμένων ατόμων ή ομάδων ατόμων που στοχεύουν στην κατάπτωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Γιατί κανείς δεν ζητά διεθνή λογιστικό οικονομικό έλεγχο; Μήπως τα χρέη μας είναι πολύ πιο λίγα απ’ όσα μας λένε; Κι αν αυτή είναι η αλήθεια, τί ρόλο παίζουν οι κυβερνήσεις; Τί ρόλο παίζουν οι Ομοσπονδίες κρατών, οι Ενώσεις κρατών; Ποιός είναι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Γιατί δεν βάζουν μια τάξη, ούτε η ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ούτε κι αυτή η Αμερική; Φαίνεται καθαρά πλέον ότι δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι όπως θα την ήθελαν οι λαοί. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένωση του μεγάλου κεφαλαίου και ορισμένων συμφερόντων, όχι όμως των λαών και αν δεν γίνει ειλικρινή ένωση των λαών, οπωσδήποτε θα ναυαγήσει. Αυτό είναι θλιβερό και αντίθετο με το πνεύμα εκείνων των ανδρών και γυναικών που είχαν ως όραμά τους την Ένωση των Λαών κι όχι των τζογαδώρων και των συμφεροντολόγων όλων των αποχρώσεων. Μια πραγματική Ένωση των Λαών θα εξαλείψει την βαρβαρότητα της αισχροκέρδιας και της εξαθλίωσης των λαών.