Θα μπορούσα απλά να πω πως
γεννήθηκα για τις λέξεις και για το
θόρυβο που
κάνουν στα γλυκά στόματα των αδελφών
μου, για τις εικόνες να παίζουν
κρυφτό και να χορεύουν με την ηχώ
και τις σημασίες
στα όμορφα μάτια τους.
Γεννήθηκα για τις λέξεις και για τη
σωστή τους άρθρωση κι ερμηνεία, για
το κυνηγητό των εννοιών τους στους
αιώνες και την αγάπη μου για τον
άνθρωπο και την επικοινωνία όλων μας
με διαφορετικούς ήχους! ...Mε
την αλήθεια, την ωραιότητα, την
ιστορία, την πραγματικότητα, με τις
κεραίες επικοινωνίας μας έτοιμες για
το ένα και μοναδικό ΟΝ που
υπηρετούμε.
Και
πως μέσα απ’ αυτές η ζωή η ίδια
πρόσθεσε το μυστήριο και τις
προφητείες της, την τέχνη της με
λίγα λόγια. Η ζωή που μας διάλεξε με
μεγάλη επιλογή, τoν
καθένα στο δόσιμό του.
Μα
και πάλι το είπα μετά από κόπο, πως
στο λιτό κόσμο της ανάγκης για
επικοινωνία γεννήθηκα για την
ποίηση, εκεί όπου χάνεσαι στη
λιτότητα.
Nαι,
στη λιτότητα των πολλών λέξεων... Να
πεις μέσα από χίλιους λόγους με
χαμηλό το πρόσωπο πως γράφεις
εύκολα, πολύ εύκολα.
Κάτι που θα φαινόταν
αδύνατο σε πολλούς. Όπως αδύνατα μου
φαίνονται τόσα που πολλοί
κατορθώνουν με τόση ευκολία, και που
με παιδεύουν.
Γιατί απλά...γεννήθηκα για τις
λέξεις...
Και
πως τελικά η σειρά «Δεκατέσσερα» δεν
μπορεί να ονομαστεί όραμα. Δεν
φαίνεται πως είναι όραμα κάτι που
ίσως να μη γνωρίζεις συνειδητά πως
κατορθώνεις με κλειστά μάτια, αλλά
kαι
με πολλή, εξονυχιστική, εξουθενωτική
εργασία. Με εργασία... πολλή
εργασία, με κάματο που δεν μπορεί ν’
αντέξει άλλο ο νους, και το σώμα
μαζί...Γιατί κερδίζεις το δώρο
περισσότερο όταν το τιμήσεις και το
δώσεις ξανά ν’ αγαπηθεί, να
εμπνεύσει άλλους και να δοθεί πάλι
πίσω...Το δώρο της τέχνης ξέχωρα,
της γλώσσας ξέχωρα και των δυο μαζί
στο είναι σου, και τώρα στο είναι
των πολλών.
Λιτότητα τελικά είναι η ισορροπημένη
και δίκαιη εξίσωσή σου με τον
άνθρωπο, και η ταπεινή αν και
βασιλική προέλευση των θεμάτων σου.
Ma poésie est une pépite, la masse
extraite et inédite de mon âme (Εσγαπτή
Ύλη,
σειρά Δεκατέσσερα)
Η
ποίησή μου είναι τα ακατέργαστα
κομμάτια, η
εξαγμένη ασύντακτη μάζα της ψυχής
μου.
...κι όταν έχεις πει τόσα είναι
πως αισθάνεσαι πως δεν είπες όσα
νομίζεις
πως θα νοιάζονταν οι άλλοι
ν' ακούσουν...
Ιούλιος 2010, Πρόλογος στο τρίγλωσσο
βιβλίο «Εσγαπτή Ύλη»
Έρμα
Βασιλείου
(2010)
|